Η συμφωνία που ήρθε μαζί με την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού έχει ήδη χαρακτηριστεί πολύ σκληρή. Οι απρόσμενες εξελίξεις που προηγήθηκαν με το Δημοψήφισμα, το αποτέλεσμά του και το κλείσιμο των τραπεζών, την απειλή ενός Grexit με επιστροφή στη δραχμή, αλλά κυρίως με τις ταπεινωτικές για τον Έλληνα Πρωθυπουργό δέκα επτά ώρες διαβουλεύσεων στις Βρυξέλλες, που εκπροσωπούσε ένα έθνος, κράτος- μέλος απολύτως ισότιμο με όλα τα υπόλοιπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σφράγισαν τον τάφο του «αντιμνημονιακού» μετώπου σε μια προσπάθεια να αποδομηθεί κάθε ίχνος αντίστασης στην ακραία νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Βρισκόμαστε σε τροχιά ευρωπαϊκής και εθνικής συνειδητοποίησης. Είναι προφανές ότι οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι της Ευρώπης που συμμάχησαν για τον διωγμό της Ελλάδος από την Ευρωζώνη, επιθυμούν μια διαφορετική Ένωση κρατών. Το πρότυπο που προωθούν επιβάλλει το δίκαιο του ισχυρότερου να επικρατεί παντού και πάντοτε και αυτό υπαγορεύει στην περίπτωση της Ελλάδας μόνο λιτότητα.
Δεν θα ξεχάσω τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ Μπόμπ Τράα που στις 14/12/2011 παρουσίασε στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΕΕ τις απόψεις του για τη διαμόρφωση του ύψους του μηνιαίου μισθού. Σύμφωνα με τους θεσμούς, ανταγωνιστικές οικονομίες για την Ελλάδα είναι οι Βαλκανικές, επομένως ο μέσος μηνιαίος μισθός θα έπρεπε να αγγίζει τα 400 ευρώ. Χρησιμοποιούν την κρίση για να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις που θεωρούν ότι μπορούν να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα, χωρίς να συνυπολογίζουν τις κοινωνικές, πολιτισμικές, ιστορικές και θρησκευτικές ακόμη διαφορές που ενυπάρχουν ανάμεσα στους λαούς της Ευρώπης. Η μαζικότητα της ψήφου του «όχι» στο Δημοψήφισμα από μια κοινωνική πλειοψηφία που φάνηκε να μη συνειδητοποιεί ή να αψηφά τους οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς αλλά και γεωπολιτικούς κινδύνους μιας εξόδου από το ευρώ, τη στιγμή που οι τράπεζες ήταν κλειστές, η αγορά νεκρή και το κράτος σε αργία, έδειξε ότι οι Έλληνες πολίτες δεν μπορούν να εκφοβιστούν άλλο.
Είναι πολλές οι θυσίες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα και πολλά τα κεκτημένα που έχουν αμφισβητηθεί υπό το βάρος των μνημονίων. Αρκεί μόνο να σκεφτεί κανείς ότι στην αγορά όλοι εμείς οι μικρομεσαίοι Έλληνες επιχειρηματίες είδαμε τον τζίρο μας να κατρακυλά, τα ταμεία μας να αδειάζουν από τους φόρους, τους συνεργάτες μας να απολύονται και τις επιχειρήσεις μας να κλείνουν. Είδαμε το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά ένα τέταρτο, βιώσαμε την κατά 45% μείωση του μέσου κύκλου εργασιών που από 425.000 ευρώ το 2009 έφτασε σήμερα να αγγίζει τις 232.000 ευρώ, την απώλεια περίπου 85.000 εμπορικών επιχειρήσεων και 220.000 θέσεων απασχόλησης στο εμπόριο, την υπερίσχυση των ατομικών συμβάσεων, την απώλεια της συναλλακτικής εμπιστοσύνης και υποχρεωθήκαμε στην καταβολή αλλεπάλληλων και άδικων φόρων μέσα σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον με πολύ έντονο το πρόβλημα της ρευστότητας. Παρόλ’ αυτά δουλέψαμε για να στηρίξουμε την πατρίδα και να δημιουργήσουμε έναν προστατευτικό θώρακα εργασίας. Να συγκρατήσουμε νέους ανθρώπους και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες στο εμπόδιο, έναν κλάδο που αποτελεί πύλη εισόδου για την αγορά εργασίας. Γι’ αυτό τώρα η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ είναι δευτερευούσης σημασίας για την αγορά. Το μείζον είναι να παλέψουμε όλοι μαζί για να αντέξουμε στο ευρώ και να συνεχίσει να υπάρχει το ελληνικό εμπόριο. Η αγορά άλλωστε έχει την ικανότητα να αυτορυθμίζεται αναλόγως, όπως έκανε και στο παρελθόν στο θέμα των Κυριακών. Βεβαίως, δεν αλλάζουμε θέση. Στόχος είναι να αλλάξουμε την τακτική αντιμετώπισης του θέματος.
Είναι κρίσιμο αμέσως μετά τη διασφάλιση της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας, οι παραγωγικοί φορείς της χώρας σε συνεργασία με την πολιτική ηγεσία να επεξεργαστούν κάποια ισοδύναμα μέτρα που θα ανακουφίζουν τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα από τα πολλαπλά χτυπήματα. Το τελευταίο διάστημα οι Έλληνες επιχειρηματίες με την επιβολή περιορισμών διαχείρισης κεφαλαίων, τα γνωστά ως capital controls, αντιμετώπισαν τεράστια και δυσεπίλυτα προβλήματα. Αφενός, κλονίστηκε η πίστη τους στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα, αφετέρου δοκιμάστηκαν οι συναλλακτικές σχέσεις μεταξύ τους αλλά και με προμηθευτές του εξωτερικού. Μια αγορά όμως δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς πίστη. Γι’ αυτό και σε μια διευρυμένη συνάντηση της ΕΣΕΕ με την Τράπεζα της Ελλάδος, αναλύθηκαν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με αυτό το μέτρο και παρουσιάστηκε ένα σχέδιο για τη δημιουργία σε κάθε Τράπεζα υποεπιτροπών αξιολόγησης αιτημάτων εξαιρέσεων προκειμένου να διευκολυνθεί η λειτουργία της αγοράς όσο διατηρηθούν τα capital controls.
Είναι εθνική ανάγκη όλοι μαζί να στηρίξουμε την εφαρμογή του προγράμματος. Να προτάξουμε τη συλλογική ευημερία, αποτρέποντας μια καταστροφική χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή που ανοίξει τον δρόμο για διάφορους κερδοσκόπους. Σ’ αυτή την προσπάθεια αναμφίβολα θα χρειαστεί να καταθέσουμε την ψυχή μας και μικρά ιδιωτικά «προνόμια». Έχουμε χρέος στις επόμενες γενιές να οδηγήσουμε την χώρα πάλι στην ανάπτυξη και την ευημερία. Είναι ώρα εθνικής ευθύνης.
Άρθρο του Προέδρου της ΕΣΕΕ Βασίλειου Κορκίδη στις 27 Ιουλίου 2015